سوزاندن کالری:

فعالیت‌های بدنی، به ویژه تمرینات قلبی عروقی مانند دویدن، دوچرخه‌سواری و شنا، به سوزاندن کالری کمک می‌کنند.

این می‌تواند منجر به کسری کالری شود که برای کاهش وزن، از جمله کاهش چربی شکم، ضروری است.

اما دقت داشته باشید هنگامی که بر اساس کسری کالری شروع به ورزش کردن می‌کنید بعد از یک الی دو ماه باید شدت تمرینات ورزشی خود را بیشتر کنید چرا که بدن به یک مقاومت در برابر این کسری کالری می‌رسد.

و برای ادامه چربی سوزی نیاز به افزایش شدت تمرینات است. همانگونه که شما برای سوزاندن کالری یک عدد کیک باید نیم ساعت تا ۴۰ دقیقه پیاده‌روی سریع داشته باشید.

کاهش چربی احشایی:

ورزش منظم، به ویژه ورزش‌های هوازی، نشان داده است که چربی احشایی را کاهش می‌دهد.

این نوع چربی در اطراف اندام‌های داخلی در حفره شکمی ذخیره می‌شود و با خطرات مختلف سلامتی از جمله بیماری‌های قلبی و دیابت مرتبط است.

درصد دقیق کاهش چربی احشایی به عوامل مختلفی بستگی دارد، اما ورزش‌های هوازی می‌توانند به طور قابل توجهی این نوع چربی را کاهش دهند.

اما ورزش منظم میتواند تا یک چهارم رژیم های تعادل هورمونی ؛ در کاهش چربی احشایی موثر باشد.

افزایش متابولیسم:

ورزش نرخ متابولیسم شما را افزایش می‌دهد، به این معنی که حتی در حالت استراحت کالری بیشتری می‌سوزانید.

تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) به ویژه در افزایش متابولیسم و سوزاندن چربی مؤثر هستند.

این نوع تمرینات می‌توانند تا 30% بیشتر از تمرینات با شدت متوسط کالری بسوزانند.

بهبود توده عضلانی:

تمرینات قدرتی به ساخت توده عضلانی کمک می‌کنند. بافت عضلانی حتی در حالت استراحت کالری بیشتری نسبت به بافت چربی می‌سوزاند که می‌تواند به کاهش چربی کلی بدن، از جمله چربی شکم، کمک کند.

افزایش توده عضلانی می‌تواند تا 10% به افزایش متابولیسم پایه کمک کند.اما این به این معنی نیست که 10 درصد چربی های شما از بین میروند‌.